از نگاهی انسان‌گرایانه، مهمترین هدف توسعه شهری را می‌توان ایجاد رفاه و آسایش برای شهروندان تلقی کرد؛ فضای دلپذیر، چشم انداز زیبا، و کالبدی انسانی توام با دسترسی آسان، زندگی را در شهرآسان تر می کند. در توسعه شهری باید نیازهای آینده را در نظر گرفت و به نیازهای گوناگون فرهنگی، اجتمایی، اقتصادی و انسانی توجه کرد.
با پذیرفتن این اصل که بافت قدیمی و سنتی شهری با مختصات معمارانه و شهرسازانه مشهد علی‌الخصوص بعد ازتخریب‌های متعدد عناصرشهری (به دلیل تعریض اطراف حرم و همچنین تعریض خیابان‌ها) دیگر حائز شاخصه های گذشته را ندارد، حرکتی درجهت اصلاح بافت‌های آسیب دیده وبیمار قدیمی و جایگزینی عناصر و فضاهای شهری- بانگاهی جدید به معماری واصول نوین شهرسازی- نکته‌ای است که قدم‌های اولیه آن برداشته شده است.
احیا و باززنده‌سازی توام یا تفکرات نوین شهرسازی و معماری امری است که می تواند در کنار پرداختن به کیفیت عالی سرفصلی بدیع درتاریخ کالبدی - شهری مشهد مقدس را رقم زند؛ به اعتقاد بسیاری دیگر کوچه و پس کوچه‌های باریک و بعضا ابتر، گذرهای شطرنجی بدون امکانات توقف، بدنه های نامناسب شهری و... ازهمه مهم‌تر، فقرفضاها و مسیرهای پیاده (که ازحیاتی‌ترین نیازهای فعلی محسوب می شوند)، در خور شهری با نام و آوازه با حجمی بی‌نظیر از توریست مذهبی نیست.
پروﮋه هایی همچون،قطارشهری، خانه فرهنگ مشهد، تعریض اطراف حرم، ساماندهی میدان شهدا و... تنها بخشی از مجموعه فعالیت‌هایی هستند که این روزها مشهد را رو به یک آینده بهتر شهری سوق می‌دهند.
